Titanik'i batıran buz dağları, deniz ulaşımı için hâlâ bir tehdit. Titanik'in 1514 yolcusuyla batışından 100 yıl sonra, radarlar ve uydularla yakından gözetlenmesine rağmen buz dağları deniz ulaşımı için hala tehdit oluşturuyor. Bilim adamları, son bir asırdır teknolojideki ilerlemelere rağmen insan gözünün buz dağlarını tespit etmek için hala en iyi yöntemlerden biri olduğunu belirtiyor.
Uluslararası Buz Dağı İzleme kuruluşundan (IIP) Michael Hicks, buz dağlarının hareketli olmaları ve akıntıyla sürüklenmeleri nedeniyle en tehlikeli cisimler olduğunu belirterek, "Deniz çok dalgalı olduğunda, gözden ve radarlardan kaçabilir" dedi.
Kanada Ulusal Araştırma Kurulu (CNR) uzmanı Brian Hill de günümüzde bir buz dağına çarpma olasılığının 2 binde bir ve Titanik faciasının meydana geldiği Nisan 1912'deki oranın iki katından fazla olduğuna işaret ederek, yılda ortalama 2 geminin buz dağına çarpmasının kayıtlara geçtiğini kaydetti.
Titanik faciasından sonra 1913'te kurulan IIP, Atlantik'un kuzeybatısında yarım milyon deniz miline (1,7 milyon km2) eşdeğer bir alanı, özellikle Terra Nova ve Labrador yakınlarına Grönland'dan koparak yığılan buz dağlarının oluşturduğu koridoru izliyor.
Buz dağlarını bir dönem kırmızıya boyamayı deneyen IIP, ayrıca buz dağlarına radyo vericisi yerleştirmeyi de planlamıştı. Kuruluş, buz dağı tehdidini ortadan kaldırmak amacıyla 1959'da 70 metre yükseklikte ve 145 metre genişlikte bir buz dağına 400 kiloluk 20 bomba atmıştı, ancak bu eylem de çok etkili olmadı ve buz dağı sadece birkaç parçaya bölündü.
CNR'nin verilerine göre de buz dağı kazaları 1913'ten bu yana düşüş gösteriyor. Kuzey yarıkürede, 1912'den sonraki 25 yılda 170 kaza meydana gelirken, 1980 ve 2005 arasında 57 çarpışma görüldü.
Grönland'ın güneyinde Ocak 1959'da Hans Hedtoft adlı geminin içindeki 95 kişiyle batmasından bu yana buz dağı bağlantılı ölümlü hiçbir kaza kaydedilmedi.
Kasım 2007'da MV Exploler kruvaziyer gemisi Antarktika açıklarında bir buz dağına çarptı, 100 yolcu ve 54 kişilik mürettebat kurtarılabildi.
