Paris Mutabakat Anlaşması (MOU), Genel Sekreteri Richard Schiferli 30 yıldır devam eden liman devleti hakkındaki görüşlerini açıkladı. Schiferli şöyle konuştu:
Paris Mutabakat Anlaşması liman devleti kontrolünü 1982’den bu yana devam ettiriyor ve bazen insanlar bana bu geçtiğimiz 30 yılda standart altında kalan taşımacılık sektörüyle verdiğimiz savaşta herhangi bir gelişme gösterip göstermediğimizi soruyor. Cevap olarak diyebilirim ki endüstrinin durumu eskiye göre çok daha iyi ancak biz hala “oraya” varmış değiliz. Şayet liman devleti kontrolünü şimdi durdurursak endüstri güvenlik konusunda1980’lerin başında ki konuma dönebilir, bu da endüstri için çok büyük bir risk manasına geliyor.
Operasyonumuzun ilk on yılında gemileri alıkoyma oranımız çok yüksek değildi, bunun sebebi gemilerinin durumunun iyi olması değildi, tam tersine biz kötü olanları yakalamakta çok iyi değildik ve bizim teftiş sistemimiz çok gelişmiş değildi. 1990 ve 2000 yılları arasında teftiş konusunda daha iyi hale geldik ve bizim teftişimiz daha iyi hale geldikçe gemilerin alı koyulması da artar hale geldi, 1990 – 2000 yılları arasında gemi alıkoyulma oranı yüzde on’a kadar artış gösterdi. Günümüzde artık teftişlerimiz daha sert ve daha iyi hale gelmiş durumda ve bizim dikkatimize ihtiyaç duyan gemileri fark etmekte şu ana kadar ki en iyi hale gelmiş olmamıza rağmen, Paris MOU limanlarında ki gemi alıkoyulma oranı yüzde üç oranında bu da sistemin çalıştığının bir göstergesi.
Bu gelişim tabii ki yalnızca bizim yaptıklarımızla olmuyor, bu gelişim diğer MOU bölgelerinin de küresel olarak standartın altında olan taşımacılıkla ilgilenmek için attığı doğru adımlar sayesinde oluyor. Kötü gemiler için bizim alanımızdan çıkıp başka alanlarda çalışmak gittikçe zorlaşıyor ve asıl anahtar da bu. Paris MOU’nun önünde ki en zorlu görev diğer bölgelere de yardım etmek, ki bu sayede onlar da gelişerek bizim yaptığımızın aynısını yapabilsin ve aynı etkinliğe ulaşabilsin.
Günümüzde denizcilik endüstrisinde çalışan gemilerin kalitesi son derece yüksek, ve taşımacılık şirketlerinin büyük bir çoğunluğu kaliteli bir çalışma anlayışı ile işlerini yapıyor. Yeni teftiş nizamında kaliteli çalışma anlayışı ile çalışan operatörler çalışma anlayışlarını teşvik eden ödüller alacaklar. Ancak taşımacılık endüstrisinin itibarı bir çok sayıda olan sorumlu operatörlerle değil de çalışma planları içinde sorumluluk olmayan küçük işletmelerle ya da tekil kişilerle ölçülüyor. 30 yıldır Paris MOU bu tür operatörlerin denize indirdiği standart altı gemileri bulup kendini geliştirmesi ya da işletmeden çıkması için zorlamaya adamış durumda.
Genel algıya göre “standart altı” gemi “pas yığını” ya da parçalara ayrılan bri gemi olarak düşünülüyor, ancak “standart altı” konsepti bundan daha geniş bir konsept. Bizim için “standart altı” bir gemi limanda alıkoyulmasını gerektirecek kadar büyük bir eksikliğe sahip gemi demek. Örneğin, şayet bir geminin mürettebatı güvertede ki önemli işleri, ya da egzersizleri yerine getiremiyorsa gemi denize elverişsiz olur ya da gemi tamamen yeni ve son derece düzgün bir kondisyonda olabilir, ancak mürettebatı güvenlik prosedürlerine dahil olamıyor ve ya seyir egzersizlerini yerine getiremiyorsa elinizde denize elverişsiz bir gemi var demektir.
Standart altı taşımacılığa karşı verilen savaş uzun ve karmaşık bir savaş. Yalnızca durumu kötü gemileri suya indiren şaibeli operatörlerle uğraşmıyoruz, bu tür gemiler, uyumlu bir bayrak devleti bulamadan ve sertifikayı verirken başka yöne bakan bir güvenlik sertifika kurumu olmadan denize inemezler bile. Bu sebeple biz diyoruz ki sorumluluk zinciri armatörle başlıyor, armatörden geminin süvarisine ve mürettebatına, oradan bayrak devletine ve oradan da sertifika kurumuna bağlanıyor, işte bu sebeplerde dolayı zincirde hala bazı zayıf halkalar var.
Endüstride, kötü bir şekilde çalışan operatörleri destekleyen, kötü şekilde çalışan bayrak devletleri olduğu sürece, görmedikleri gemilere sertifika veren sertifika kurumları olduğu sürece, kötü gemiler onlara yardımcı bankacılar, sigortacılar ve kiracılar buldukları sürece bizim işimiz hiçbir zaman bitmeyecek. Denizcilik endüstrisi kendi kendine bakabilse çok güzel olurdu ancak tarihinde gösterdiği gibi bunu ummak polise ihtiyaç duymayan bir dünyayı ummak gibi, bunları söyledikten sonra endüstri bundan 30 yıl öncesine nazaran çok daha iyi durumda, standart altı taşımacılı her ne kadar hala tamamen ortadan kaldıramamış olsak da kesinlikle doğru yönde ilerlediğimizi söyleyebilirim.
